Giardia – pierwotniak, o którym trzeba pamiętać!

Giardioza z reguły przebiega podklinicznie, chociaż, szczególnie u cieląt 1-2 miesięcznych, może powodować objawy chorobowe. Patogenność tego pierwotniaka zależy od stopnia dojrzałości układu immunologicznego i nabytej odporności, dlatego u młodych zwierząt dochodzi do niekontrolowanego rozmnażania się i kolonizacji jelit.
Monoinwazje Giardia sp. zdarzają się bardzo rzadko. Najczęściej notowane są koinfekcje np. z Eimeria, co ma związek z intensyfikacją hodowli bydła, szczególnie mięsnego w tzw. bukaciarniach. Występowanie u cieląt bywa niedoszacowane z powodu niespecyficznych objawów klinicznych.
Giardia jako pasożyt zewnątrzkomórkowy lokalizuje się na powierzchni błony śluzowej jelit cienkich oraz wyjątkowo w obrębie dróg żółciowych i przewodu trzustki. Do zakażenia dochodzi przez spożycie cyst, z których uwalniają się trofozoity. Namnażają się one w wyniku podziałów bezpośrednich i wywołują stan zapalny śluzówki jelit. Wydalanie cyst z kałem zaczyna się po 4-16 dniach od zarażenia, a siewstwo trwa 4-6 tygodni. Wydalone cysty w liczbie sięgającej 300 tys. w 1 g kału są postacią inwazyjną i wywołują zakażenie kolejnych zwierząt.