Opracowanie to jest przeglądem badań prowadzonych w naszej Katedrze w ostatnich sześciu latach i odniesieniem ich do najnowszych osiągnięć naukowych dotyczących zearalenonu. Były to badania skupione na ocenie promiskuitycznej (wielospecyficzności) ZEN (mikosterydu) w odniesieniu do wybranych tkanek i komórek przewodu pokarmowego świń (loszek), a więc inaczej niż w większości prac obejmujących głównie tkanki z dużymi skupiskami receptorów estrogenowych (ERs).
Jedną z najczęściej spotykanych mikotoksyn jest ZEN i jego metabolity α-zearalenol (α-ZEL) i β-zearalenol (β-ZEL), w swej aktywności podobne do estradiolu (Wielogórska i wsp., 2014), powodujące zaburzenia w rozrodzie zwierząt.